شناسایی حسگر مطلوب برای تشخیص آسیب در پایه‏های بتنی پلها با استفاده از روش‏های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری

روش‏های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری، روش‏هایی کاربردی اما ساده برای شناسایی آسیب در پایه‏های بتنی پلها هستند. در این روشها برای اولین بار از توابع زمان- فرکانس مربعی برای شناسایی آسیب در پلها استفاده شده است. در روش‏های سیگنالی، تشخیص آسیب با پایش رفتار سازه امکان‏پذیر می‏شود و جهت اندازه‏گیری رفتار سازه از حسگرها استفاده می‏گردد. با توجه به تنوع حسگرها لازم است متناسب با روش بکار گرفته شده برای تشخیص آسیب، حسگر مورد استفاده برای اندازه‏گیری رفتار سازه تعیین شود و حساسیت روش تشخیص آسیب به نوع سیگنال‏های ثبت شده مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق الگوریتم نیروی محرک و تابع زمان- فرکانس برای شناسایی آسیب در پایه‏های بتنی پلها مورد استفاده قرار گرفته است. همچنین حسگرهای جابجایی‏سنج، سرعت‏سنج و شتاب‏سنج برای شناسایی آسیب در پایه‏های بتنی پلها، با استفاده از روش‏های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری مورد ارزیابی قرارگرفته و در نهایت حسگر مطلوب شناسایی شده است. بر اساس نتایج به دست آمده،  مشخص شده  که در صورت کاربرد سیگنال‏های پاسخ ثبت شده با حسگر جابجایی‏سنج در روش‏های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و یا تانسوری، در همه مواقع، پایه آسیب‏دیده به درستی شناسایی شده، لیکن با استفاده از سیگنال‏های ثبت شده با حسگر سرعت‏سنج و شتاب‏سنج به ترتیب در 9/88% و 4/94% محل آسیب به طور صحیح گزارش شده است. ضمناً تأثیر فاصله نصب حسگرها تا محل آسیب‏دیده و اثر آن در نتایج مورد مطالعه بررسی شده است. مطابق با نتایج محاسبه شده با کاهش فاصله نصب هریک از حسگرهای جابجایی‏سنج، سرعت‏سنج و یا شتاب‏سنج با محل آسیب، توانایی و دقت روش‏های تفاضل ماتریسی اصلاح شده و تانسوری در شناسایی پایه آسیب‏دیده افزایش می‏یابد.